Biz bu şirketin ikinci sınıf çalışanıyız!

 

Son olarak, şirketiçi odak gruplarda duyduğumuz bir yorum:

 

... İşyerine misafirim gelince ne yapacağım bilemiyorum. Ne oturtacak doğru dürüst bir sandalye var, ne de bir fincan. Karton bardakta çay veriyorum. Yirmi senemi vermişim ben şirkete. Benim işi öğrettiğim beyaz yakalıya, annesi ziyarete geldiğinde porselen fincanda kahve getiriyorlar...

 

Beyaz ve mavi yakalı çalışanlar arasındaki farklılıklar hep vardı. Ama bu farklılıkların çalışanlar üzerindeki etkisi belki de hiç bu kadar derin olmamıştı. Çünkü mavi yakalı ya da saat ücretli çalışanların beklentileri bu kadar artmamıştı.

 

Bakın neler istiyor mavi yakalı çalışanlar.

 

Daha çok takdir görmek istiyorlar. Ödül törenlerinde yer almak istiyorlar. Kariyer fırsatları istiyorlar. Eğitim istiyorlar. Bayramlarda, seyranlarda hediyeler verilirken eşitlik istiyorlar. Kendilerinin fikirlerinin sorulmasını istiyorlar. Biraz da bizim kata inin diyorlar. Yöneticiler ve İnsan Kaynakları bizimle daha sık değil ama daha uzun görüşsün diyorlar. Yani temasta nicelik değil, nitelik istiyorlar.